Здружението „Севап“ секојдневно работи на подобрување на животот на сограѓаните во Власотинце. Преку организација на хуманитарни акции и културни и едукативни активности, тие ја придвижуваат својата заедница да дејствува и помагаат да расте и напредува.

Наталија Петровиќ, член на здружението „Севап“ ни раскажа каква е локалната моќ, како изгледаат добрите акции на дело, што постигнале досега и што сè уште планираат да дадат, променат и донесат во својата заедница.

Како е создадено здружението „Севап“? Како се развиваше вашата мисија?

Наталија: Често ни го поставуваат ова прашање. Сепак, приказната за тоа како настанала нашата асоцијација сè уште е една од оние приказни што секогаш со задоволство ги споделуваме со луѓето. Нашата асоцијација се роди од спонтан разговор за време на летна прошетка. Вечерта ја поминавме разговарајќи за тоа како би сакале да ги поминеме летните денови и какви активности би сакале да видиме организирани во нашиот мал град. Наместо да го сведеме разговорот на наше жалење за она што ни недостасува, почнавме во вистинската насока поставувајќи го прашањето „Што можеме да направиме?“. Затоа решивме да основаме здружение. Оваа вечер беше проследена со вовед во основањето на правните и економските импликации на здружението. И се роди „Севап“. Сакаме оваа приказна да ги инспирира другите млади луѓе да водат разговори во проактивна насока, секогаш почнувајќи со прашањето „Што можеме да направиме?“.

Која беше вашата мотивација за работа во непрофитниот сектор?

Наталија: Со еден збор: промени. Сакавме да направиме нешто за градот во кој живееме. Сакавме да направиме нешто за другите млади луѓе. Невладиниот и непрофитниот сектор се области кои ни овозможија да маневрираме на најлесен можен начин. Свесни сме дека конкретните проблеми бараат систематски решенија. Сепак, нашите амбиции не беа толку високи. Сакавме да ги решиме проблемите што можеме да ги решиме со наши ресурси без да се потпираме на други луѓе. Гледавме се што се случуваше околу нас и земавме мал, но не безначаен дел од него да го поправиме, разубавиме и подобриме.

Како се финансира „Севап“? Со кои типови донатори и на кој начин соработувате? На кои начини можат оние кои сакаат да ја поддржат работата на организацијата?

Наталија: Сите проекти главно сами ги финансираме. Во досегашното работење добивме финансиска поддршка за нашите проекти, еднаш од нашата локална самоуправа и еднаш од невладината организација „Орка“ од Белград. Генерално, секогаш наоѓаме начин да ги надминеме сите пречки на кои се среќаваме при спроведувањето на проектот. Нашата работа е одличен показател дека за многу работи на луѓето не им требаат многу пари - им треба волја и знаење. Но, мораме да нагласиме дека во изминатите неколку години организиравме различни хуманитарни акции и дека нашите Власотинци секогаш реагираа. Секогаш некако повеќе се грижевме за тоа како ќе добиеме средства за некоја хуманитарна акција отколку како ќе ја финансираме нејзината реализација.

На кои активности сте најмногу фокусирани во моментов? Кои се најважните планови и цели кои планирате да ги реализирате во иднина?

Наталија: Фокусирани сме првенствено на проекти од областа на културата и забавата. Случајно, по основањето на нашето здружение, следеше корона кризата. Повеќето од нашите планирани забавни настани за младите што сакавме да ги спроведеме не беа остварливи. Моравме да се грижиме за другите и за себе. Токму поради оваа причина, кога ситуацијата и во светот и кај нас малку се смири, сакавме да разговараме за некои од нашите планови за младите. Ние сме среќни што нашата суштинска цел се постигнува. Сакавме преку нашиот ангажман да им покажеме на другите млади луѓе дека е можно да се сменат работите и сакавме да бидеме наследени. Денес, во работата на другите здруженија, препознаваме дека некои практики што ги започнавме продолжуваат. Следствено, нашиот план за иднината е да останеме пример и инспирација за другите млади луѓе во нашиот град.

На кои начини ја вклучувате заедницата во вашата работа и што ви носи тоа?

Наталија: Тоа главно го правиме преку социјалните мрежи. Бидејќи сите сме млади, лесно е да се види важноста на социјалните мрежи кога станува збор за здружување за иста цел. Нашата интерактивна содржина на социјалните медиуми им дава простор на нашите следбеници да ги изразат своите грижи, желби и предлози. Се трудиме да обезбедиме оние кои не следат да бидат вклучени во секој дел од нашиот работен процес. Организирањето на хуманитарни акции во најголем дел беше по предлог на еден наш следбеник. Исчистените места ги избравме во нашата кампања за чистење во договор со нашите следбеници. Темата за културни проекти ја избравме и во консултација со нашите следбеници. Денеска луѓето често не контактираат со разни проблеми, понекогаш проблеми кои треба да ги решат надлежните институции. Иако не можеме да ги решиме сите проблеми ms, ние сме исклучително задоволни што другите луѓе не гледаат како некој кој е претприемнички и чија работа има таква репутација. Од самиот почеток, бидејќи живееме во мало место, беше јасно дека треба да соработуваме со луѓето на вистински начин. Затоа што секој наш проект, на крајот на денот, зависи од нивната поддршка.

Дали и на кој начин соработувате со други непрофитни организации, здруженија и фондации?

Наталија: Главно соработуваме со други локални здруженија. Се трудиме максимално да ги почитуваме проектите на другите здруженија, било со доаѓање или со споделување на информациите. Се надеваме дека во иднина, според истите проблеми што ги споделуваме, ќе можеме да создадеме мрежа на југот на Србија која ќе ги поврзе сите оние кои се дел од невладиниот сектор. На овој начин би можеле многу поефикасно да ги споделуваме нашите ресурси и знаење и побрзо и полесно да решаваме некои проблеми.

На кој начин Севап придонесува за развојот на филантропијата, прво во вашата локална заедница, а потоа и во Србија?

Наталија: Ние сме првенствено ориентирани кон нашата локална заедница. Многу сме горди на нашата онлајн кампања „Сите заедно за првиот чекор на Анастасија“, која ги обедини сите Власотинци. Гарантираме дека ниту еден човек во Власотинце не слушнал за таа кампања и не ја поддржал. За само една недела Власотинце собрал 200.000 динари за лекување на Анастасија во Загреб. Можеби некои здруженија во големите и економски развиените градови не се значајни бројки. За жал, тоа е за нас. Како одговор на нашата кампања, други здруженија се вклучија и ги организираа своите акции, а во еден момент Власотинце беше симбол на солидарност и заедништво. Се обидуваме да ги потсетиме луѓето едни на други преку нашата работа и пример. Во модерното доба во кое живееме, сведоци сме на се поголемо отуѓување меѓу луѓето. Луѓето се фокусираат на сопствените проблеми и полесно забораваат на другите луѓе. Сепак, нашето искуство покажува дека многу често на луѓето им треба само охрабрување, треба да им се даде начин да помогнат некому и тие дефинитивно ќе го направат тоа. Се надеваме дека сме тој поттик и на тој начин, ако ништо друго, надеж дека сè уште има луѓе кои се грижат.

Кои се најголемите предизвици со кои се соочувате на работа? Дали има некои предизвици на кои се особено изложени помалите локални организации како вашата, и кои? Како ги надминувате и што можат да научат од вашиот пример оние кои работат во слична ситуација?

Наталија: Дека другите не си ја работат работата. Меѓутоа, кога се собравме, се договоривме да не зборуваме за негативни работи и за тоа како одредени работи не се прават како што треба. Не сакаме тоа да биде во фокусот. Сакаме фокусот да биде на фактот дека на работите може и мора да се влијае. Од самиот почеток не следи фразата „тука не може“, а промената на овој менталитет е нашиот најголем предизвик. Сметаме дека нашиот пример го покажува спротивното. Најважниот совет што можеме да го споделиме со другите е дека желбата и волјата се двете најважни алатки. Можеби звучи како клише, но тоа е затоа што е вистина - сè е можно кога сакате.

Кои се најголемите успеси кои организацијата ги има постигнато досега, а што сè уште сакате да постигнете?

Наталија: Дека уште постоиме. Следствено, повеќето проекти сами ги финансираме и ги реализираме во малку слободно време што ни останува кога ќе ги завршиме работните места од кои живееме - нашиот најголем успех е што сè уште сме обединети околу истата цел и што нашата визија остана исто. Ентузијазмот е потрошна работа. Она што не одржува е должноста што ја чувствуваме и кон градот во кој живееме и кон нас самите. Секој од нас е одговорен да го направи местото во кое живееме подобро место за сите нас.