Fenix Mali i Zi është një shoqatë e prindërve të fëmijëve të trajtuar nga kanceri, e cila ofron ndihmë dhe mbështetje të përditshme për familjet, fëmijët e të cilave kanë kancer. Ata gjithashtu merren me edukim, avokim, luftë për kushte më të mira jetese dhe trajtim të fëmijëve të sëmurë, si dhe avokojnë për hapjen e një spitali hemato-onkologjik dhe një shtëpie prindërish në Mal të Zi.

Kryetarja Dijana Stojanoviq dhe Jovana Peroviq na zbuluan më shumë rreth aktiviteteve dhe misionit të kësaj shoqate.

Si u krijua shoqata Fenix? Si u zhvillua misioni juaj?

Jovana: Shoqata filloi të punojë si një grup në Facebook, d.m.th., një grup mbështetës për prindërit që janë duke kaluar të njëjtën gjë që kaluam ne. Ne si grup nuk mundëm t'i zgjidhnim problemet e ndryshme që lindën, ndaj u themeluam zyrtarisht si Shoqatë më 15 shkurt të vitit 2013, simbolikisht në ditën e përkujtimit të luftës kundër kancerit të fëmijëve. Ne kemi ekzistuar si OJQ për nëntë vjet. Themeluesit e shoqatës janë prindër të fëmijëve që trajtoheshin nga sëmundje malinje. Në fillim ishim një grup i vogël, por shumë shpejt na u bashkuan të rinjtë që janë kuruar nga kanceri në fëmijëri. Këta janë të rinjtë tanë, me të cilët kemi realizuar shumë aktivitete. Përveç nesh, si prindër, që u ofrojmë mbështetje prindërve që po kalojnë të njëjtën gjë, ata ofrojnë edhe një fije të vogël shprese për prindërit dhe fëmijët.

Cili ishte motivimi juaj për të punuar në sektorin jofitimprurës?

Dijana: Në vitin 2011, fëmija im u sëmur me neuroblastoma. Ne ishim në Beograd, në Institutin e Nënës dhe Fëmijës, deri në gusht të vitit 2012, kur ndërroi jetë Milica jonë. Në periudhën ndërmjet terapive, ne qëndruam në shtëpinë e prindërve të udhëhequr nga shoqata Lule këmbora dhe më pas pamë se sa e rëndësishme është mbështetja e njerëzve që janë në një situatë të ngjashme si ju. Pas kthimit në Mal të Zi, kolegia ime Angela Murishiq, e cila ishte ende në shtëpinë e prindërve në atë periudhë, më telefonoi dhe më sugjeroi që të organizohemi dhe të fillojmë diçka në Mal të Zi.

Si financohet shoqata Fenix? Me cilat kategori donatorësh bashkëpunoni dhe në çfarë mënyre? Si munden ata që dëshirojnë të mbështesin punën e organizatës?

Dijana: Shoqata Fenix financohet nga projekte, donacione dhe kontribute vullnetare të qytetarëve. Kushdo që dëshiron mund të mbështesë punën e shoqatës duke dhuruar në xhirollogarinë 510-71233-32.

Në cilat aktivitete jeni më shumë të fokusuar tani? Cilat janë planet dhe synimet më të rëndësishme që planifikoni të realizoni në të ardhmen?

Dijana: Aktualisht jemi të fokusuar në një projekt të madh, projektin për ndërtimin e një parkingu dhe një këndi lojërash për fëmijë përballë departamentit të onkologjisë dhe hematologjisë në Institutin e Sëmundjeve të Fëmijëve. Reparti i fëmijëve ka një hyrje të veçantë, e cila është në gjendje të keqe dhe e paarritshme kur bie shi. Fëmijët dhe prindërit nuk kanë vend ku të qëndrojnë kur nuk marrin terapi. Ne kishim në plan një kënd lojrash të vogël. Megjithatë, me ndihmën e Klubit të Triathlon Podgorica, Federatës së Triatlonit të Malit të Zi, z. Vedran Roqenoviq, dhe të gjitha kompanive që pa hezitim e mbështetën aksionin, ne dolëm me një projekt të madh ku do të bëhet shumë më tepër nga sa kishim ëndërruar. Vlera totale e projektit është rreth 90,000 euro.

A e përfshini komunitetin në punën tuaj, në çfarë mënyrash dhe çfarë ju sjell kjo?

Jovana: Të gjithë ata që janë të gatshëm të përfshihen kanë pasur mundësinë ta bëjnë këtë. Ne kemi pasur gjithmonë mbështetjen e komunitetit në të gjitha aksionet tona. Falë komunitetit, ne kemi arritur shumë brenda 9 viteve.

A bashkëpunoni me organizata jofitimprurëse, shoqata dhe fondacione të tjera dhe në çfarë mënyre?

Dijana: Bashkëpunimi me shoqatat përkatëse nga rajoni është i pamatshëm. Bëhet fjalë për shoqatat "Lule këmbora" nga Beogradi, "Një zemër për fëmijët" nga Sarajeva, dhe "Xixëllonja" nga Zagrebi. Gjithashtu kemi bashkëpunim të shkëlqyeshëm edhe me shoqatat nga Mali i Zi që merren me shëndetësi dhe ndër ato me të cilat bashkëpunojmë intensivisht është OJQ CAZAS.

Si kontribuon shoqata Fenix në zhvillimin e filantropisë në Mal të Zi?

Jovana: Jetojmë në një kohë kur ndërgjegjësimi për rëndësinë e filantropisë po rritet, por duhet ende shumë punë. Shoqata punon për të rritur ndërgjegjësimin e publikut përmes çdo aktiviteti për t'u bërë frymëzim për të tjerët dhe për t'i inkurajuar ata për bamirësi. Çdo donacion dhe mbështetje vjen nga zemra, por asnjë aksion nuk do të ishte i mundur pa qytetarët e Malit të Zi, të cilët gjithmonë pa hezituar ndihmojnë punën e shoqatës.

Aktivitetet edukative, si dhe avokimi, janë një segment thelbësor i punës suaj. Na tregoni më shumë për këtë.

Dijana: Aktivitetet edukative janë pjesë përbërëse e çdo projekti që ne zbatojmë dhe kemi zbatuar. Ndonjëherë ato synojnë të edukojnë bashkëmoshatarët e fëmijëve që trajtohen ose janë trajtuar se si t'u ofrojnë atyre mbështetje dhe ndihmë. Ndonjëherë aktivitetet kanë për qëllim mësimin e stafit se si t'i trajtojnë fëmijët me atë problem, por theksi më i madh i aktiviteteve edukative është te prindërit. Ne përpiqemi t'i ndihmojmë ata të ofrojnë mbështetje maksimale dhe t'i ndihmojmë të kuptojnë dhe të përballojnë sëmundjen e fëmijës.

Cilat janë sfidat më të mëdha me të cilat përballeni në punë?

Jovana: Sfida më e madhe që ata do të veçonin është gjetja e një zgjidhjeje për të mbuluar shpenzimet e strehimit të prindërve, fëmijët e të cilëve po trajtohen jashtë vendit.

Cilat janë sukseset më të mëdha që ka arritur shoqata dhe çfarë dëshironi të arrini akoma?

Dijana: Gjëja më e rëndësishme që arritëm të bënim ishte rinovimi dhe pajisja e Repartit të Hemato-onkologjisë së Fëmijëve. Hapësira është përshtatur plotësisht për të ofruar kushtet e nevojshme për fëmijët që trajtohen nga kanceri. U ndanë gjashtë banesa, të cilat u rinovuan tërësisht në kuadër të aktiviteteve të shoqatës. Nuk bëhet fjalë vetëm për përshtatjen, lyerjen dhe pajisjen me mobilje të reja, por për rikonstruksionin e plotë: rritjen e sipërfaqeve me metër katror të dhomave, ndërtimin e banjove të reja dhe pajisjen e të vjetrave. Ata do të nënvizonin gjithashtu iniciativën e suksesshme për dërgimin e fëmijëve për trajtim në pesë qendra referimi në Evropë dhe mundësinë e dhënies së anestezisë totale gjatë kryerjes së procedurave të dhimbshme diagnostike si mielogrami dhe punksioni lumbal.