Shoqata “Sevap” punon çdo ditë për të përmirësuar jetën e bashkëqytetarëve në Vllasotincë. Nëpërmjet organizimit të aksioneve humanitare dhe aktiviteteve kulturore dhe edukative, ata e nxisin komunitetin e tyre të veprojë dhe ta ndihmojnë atë të zhvillohet dhe të përparojë.

Natalija Petroviq, anëtare e shoqatës "Sevap", na tregoi se çfarë është pushteti vendor, si duken veprat e mira në aksion, çfarë kanë arritur deri më tani dhe çfarë ende planifikojnë të japin, ndryshojnë dhe sjellin në komunitetin e tyre.

Si u krijua shoqata “Sevap”? Si u zhvillua misioni juaj?

Natalija: Shpesh na bëhet kjo pyetje. Megjithatë, historia se si u krijua shoqata jonë është ende një nga ato histori që ne jemi gjithmonë të lumtur t'a ndajmë me njerëzit. Shoqata jonë lindi nga një bisedë spontane gjatë një daljeje verore. Mbrëmjen e kaluam duke folur se si do të donim t'i kalonim ditët tona të verës dhe çfarë aktivitetesh do të donim të organizonim në qytetin tonë të vogël. Në vend që ta reduktojmë bisedën në ankesën tonë për atë që na mungon, ne filluam në drejtimin e duhur duke bërë pyetjen: "Çfarë mund të bëjmë?". Kështu vendosëm të themelojmë një shoqatë. Kjo mbrëmje u pasua me një prezantim për implikimet ligjore dhe ekonomike të krijimit të një shoqate. Dhe lindi “Sevap”. Ne duam që kjo histori të frymëzojë të rinj të tjerë që të udhëheqin bisedat në një drejtim proaktiv, duke filluar gjithmonë me pyetjen, "Çfarë mund të bëjmë?".

Cili ishte motivimi juaj për të punuar në sektorin jofitimprurës?

Natalija: Me një fjalë: ndryshim. Ne donim të bënim diçka për qytetin ku jetojmë. Ne donim të bënim diçka për të rinjtë e tjerë. Sektori joqeveritar dhe ai jofitimprurës janë fusha që na kanë mundësuar të manovrojmë në mënyrën më të lehtë të mundshme. Ne jemi të vetëdijshëm se problemet specifike kërkojnë zgjidhje sistematike. Megjithatë, ambiciet tona nuk ishin aq të larta. Ne donim të zgjidhnim problemet që mund t'i zgjidhnim me burimet tona pa u mbështetur tek njerëzit e tjerë. Ne shikuam gjithçka që po ndodhte rreth nesh dhe morëm një pjesë të vogël të saj por jo të parëndësishme për ta rregulluar, zbukuruar dhe përmirësuar.

 

Si financohet “Sevap”? Me cilat kategori donatorësh bashkëpunoni dhe në çfarë mënyre? Në çfarë mënyrash mund të mbështesin punën e organizatës ata që dëshirojnë?

Natalija: Kryesisht të gjitha projektet i financojmë vetë. Në punën tonë të mëparshme kemi marrë mbështetje financiare për projektet tona, një herë nga vetëqeverisja jonë lokale dhe një herë nga organizata joqeveritare "Orca" nga Beogradi. Në përgjithësi, ne gjithmonë gjejmë një mënyrë për të tejkaluar të gjitha pengesat që hasim gjatë zbatimit të projekteve. Puna jonë është një tregues i shkëlqyer se shumë gjëra që njerëzit mund të bëjnë, nuk kërkojnë shumë para - por kanë nevojë për vullnet dhe njohuri. Megjithatë, duhet të theksojmë se gjatë viteve të fundit kemi organizuar aksione të ndryshme humanitare dhe se banorët tanë të Vllasotinës janë përgjigjur gjithmonë. Gjithmonë disi jemi shqetësuar më shumë se si do të përfitojmë fonde për ndonjë askion humanitar se sa si do ta financojmë zbatimin e tij.

Në cilat aktivitete jeni më shumë të fokusuar tani? Cilat janë planet dhe synimet më të rëndësishme që planifikoni të realizoni në të ardhmen?

Natalija: Ne jemi të fokusuar kryesisht në projekte në fushën e kulturës dhe argëtimit. Rastësisht, pas themelimit të shoqatës sonë, pasoi kriza e koronës. Shumica e ngjarjeve tona argëtuese të planifikuara për të rinjtë që donim të zbatonim nuk ishin të realizueshme. Ne duhej të kujdeseshim për të tjerët dhe veten. Pikërisht për këtë, kur situata si në botë ashtu edhe në vendin tonë është qetësuar pak, kemi dashur të diskutojmë disa nga planet tona për të rinjtë. Jemi me fat që synimi ynë thelbësor po arrihet. Ne donim t'u tregonim të rinjve të tjerë përmes angazhimit tonë se është e mundur të ndryshohen gjërat dhe donim që kjo të trashëgohet. Sot, në punën e shoqatave të tjera, ne vërjemë se disa praktika që kemi filluar vazhdojnë. Rrjedhimisht, plani ynë për të ardhmen është të mbesim shembull dhe frymëzim për të rinjtë e tjerë të qytetit tonë.

Në çfarë mënyrash e përfshini komunitetin në punën tuaj dhe çfarë ju sjell kjo?

Natalija: Kryesisht e bëjmë përmes rrjeteve sociale. Meqë të gjithë jemi të rinj, është e lehtë të shihet rëndësia e rrjeteve sociale kur bëhet fjalë për t'u bashkuar për të njëjtin qëllim. Përmbajtja jonë interaktive në mediat sociale u jep ndjekësve tanë një hapësirë ​​për të shprehur shqetësimet, dëshirat dhe sugjerimet e tyre. Ne përpiqemi të sigurojmë që ata që na ndjekin të mund të përfshihen në çdo pjesë të procesit tonë të punës. Në pjesën më të madhe, organizimi i aksioneve humanitare ishte me sugjerim të një prej ndjekësve tanë. Ne kemi zgjedhur vendet e pastruara në fushatën tonë të pastrimit në marrëveshje me ndjekësit tanë. Edhe temën e projekteve kulturore e zgjodhëm në konsultim me ndjekësit tanë. Sot njerëzit na kontaktojnë shpesh me probleme të ndryshme, ndonjëherë probleme që duhet t'i zgjidhin institucionet kompetente. Edhe pse ne nuk mund t'i zgjidhim të gjitha problemet, jemi jashtëzakonisht të kënaqur që njerëzit e tjerë na shohin si dikë që është nxitës dhe puna e të cilit ka një reputacion të tillë. Që në fillim, duke qenë se jetojmë në një vend të vogël, ishte e qartë se duhej të bashkëpunonim me njerëzit në mënyrën e duhur. Sepse secili nga projektet tona, në fund të fundit, varet nga mbështetja e tyre.

A bashkëpunoni me organizata të tjera jofitimprurëse, shoqata dhe fondacione dhe në çfarë mënyre?

Natalija: Ne kryesisht bashkëpunojmë me shoqata të tjera lokale. Ne përpiqemi të respektojmë sa më shumë projektet e shoqatave të tjera, qoftë duke shkuar apo duke ndarë informacionin. Shpresojmë që në të ardhmen, sipas të njëjtave probleme që ndajmë, do të mund të krijojmë një rrjet në jug të Serbisë që do të lidhë të gjithë ata që janë pjesë e sektorit joqeveritar. Në këtë mënyrë, ne mund të ndajmë burimet dhe njohuritë tona në mënyrë shumë më efikase dhe të zgjidhim disa probleme më shpejt dhe më lehtë.

Në çfarë mënyrash Sevap kontribuon në zhvillimin e filantropisë, fillimisht në komunitetin tuaj lokal dhe më pas në Serbi?

Natalija: Ne jemi të orientuar kryesisht drejt komunitetit tonë lokal. Jemi shumë krenarë për fushatën tonë online, “Të gjithë së bashku për hapin e parë të Anastasias”, e cila bashkoi të gjithë vllasotianët. Ne garantojmë se asnjë person në Vllasotincë nuk ka mbetur pa dëgjuar për atë fushatë dhe nuk e ka mbetur pa e mbështetur atë. Brenda vetëm një jave, Vlasotince mblodhi 200,000 dinarë për trajtimin e Anastasias në Zagreb. Ndoshta për disa shoqata në qytete të mëdha dhe të zhvilluara ekonomikisht nuk janë shifra domethënëse. Fatkeqësisht, janë për ne. Në përgjigje të fushatës sonë, shoqata të tjera u bashkuan dhe organizuan aksionet e tyre dhe në një moment Vlasotinca ishte simbol i solidaritetit dhe bashkimit. Ne përpiqemi t'u kujtojmë njerëzve njëri-tjetrin përmes punës dhe shembullit tonë. Në epokën moderne në të cilën jetojmë, jemi dëshmitarë të një tjetërsimi në rritje mes njerëzve. Njerëzit fokusohen në problemet e tyre dhe harrojnë më lehtë njerëzit e tjerë. Megjithatë, përvoja jonë tregon se shumë shpesh, njerëzit kanë nevojë vetëm për inkurajim, atyre u duhet dhënë një mënyrë për të ndihmuar dikë dhe ata patjetër do ta bëjnë këtë. Shpresojmë që të jemi ai inkurajim dhe në këtë mënyrë, nëse asgjë tjetër, të shpresojmë se ka ende njerëz që kujdesen.

Cilat janë sfidat më të mëdha me të cilat përballeni në punë? A ka ndonjë sfidë ndaj të cilës janë veçanërisht të ekspozuara organizatat më të vogla lokale si e juaja, dhe cila? Si i tejkaloni dhe çfarë mund të mësojnë ata që veprojnë në një situatë të ngjashme nga shembulli juaj?

Natalija: Ajo që të tjerët nuk po bëjnë punën e tyre. Megjithatë, kur u mblodhëm, ramë dakord që të mos flasim për gjëra negative dhe se si disa gjëra nuk po bëhen siç duhet. Ne nuk duam që ky të jetë fokusi. Ne duam që fokusi të jetë në faktin se gjërat mund dhe duhet të ndikohen. Që në fillim na ka ndjekur shprehja “këtu nuk bëhet” dhe ndryshimi i këtij mentaliteti është sfida jonë më e madhe. Mendojmë se shembulli ynë tregon të kundërtën. Këshilla më e rëndësishme që mund të ndajmë me të tjerët është se dëshira dhe vullneti janë dy mjetet më të rëndësishme. Mund të tingëllojë si një klishe, por kjo sepse është e vërtetë - çdo gjë është e mundur kur ju dëshironi.

Cilat janë sukseset më të mëdha që organizata ka arritur deri më tani dhe çfarë dëshironi të arrini akoma?

Natalija: Fakti që ne ende ekzistojmë. Rrjedhimisht, ne i financojmë vetë shumicën e projekteve dhe i realizojmë në kohën e shkurtër të lirë që na mbetet kur mbarojmë punët nga të cilat jetojmë - suksesi ynë më i madh është se jemi ende të bashkuar rreth të njëjtit qëllim dhe se vizioni ynë ka mbetur i njëjti. Entuziazmi është një gjë e konsumueshme. Ajo që na shtyn të vazhdojmë është detyra që ndiejmë si ndaj qytetit ku jetojmë ashtu edhe ndaj vetes. Secili prej nesh është përgjegjës për ta bërë vendin ku jetojmë një vend më të mirë për të gjithë ne.